Έμαθε τη γλώσσα τους, σπούδασε τη μυθολογία τους, μελέτησε τις δοξασίες τους και μυήθηκε τελικά στην κοινωνία τους, έγινε «Έννομος Άντρας», ένας από αυτούς.
Δοκιμάστηκε, πέρασε μέσα από τους κύκλους και τις διαδικασίες που ορίζει ο άγραφος νόμος τους. Παιδί προσφύγων Ελλήνων μεταναστών βλάχικης καταγωγής, του Δημήτρη και της Μαρίας, από το Ίστιπ της πρώην Γιουγκοσλαβίας, μετανάστευσε στην Αυστραλία με τους γονείς του στα μέσα της δεκαετίας του 1970.
Όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής του, Τάσος Τάμης, που ερεύνησε το «φαινόμενο» Ιωάννου, ο τελευταίος είχε ένα δύσκολο παρελθόν. Ως παιδί πέρασε μέσα από την λαίλαπα που φέρνει μαζί της η ζωή σε όλους όσοι προτιμούν να ανδρωθούν μακριά από τις συμβουλές των γονέων και των δασκάλων. Κυνήγησε χίμαιρες και θέρισε θύελλες.
Ο Γιάννης με τους γονείς του επέστρεψαν στην Ελλάδα, όπου ως νέος ασχολήθηκε με το τραγούδι και τη σύνθεση. Μετά, πάλι πίσω στην Αυστραλία. Ως νέος οικογενειάρχης, όμως, και πάλι δοκιμάστηκε από μία σειρά δύσκολων συγκυριών που τον έφεραν αντιμέτωπο με αγαπημένα του πρόσωπα και τις αρχές. Οι νέες περιπέτειες αυτή τη φορά τον προσγείωσαν στην πραγματικότητα.
Αυτή την εποχή ανακάλυψε τους Αβορίγινες, τις δοξασίες τους, τα μυστήριά τους. Τον συγκίνησαν η απλότητα της ζωής των ντόπιων, η φυσικότητα των συνηθειών τους, οι ομοιότητες των μύθων τους με τους ελληνικούς, ο μονότονος ρυθμός της μουσικής τους, το δέσιμό τους με τον χώρο τους, το χώμα, το φως, το νερό. Στην ηθογραφία τους αναγνώρισε τους επικούριους φιλοσόφους, τη λιτότητα και την τέρψη που προσφέρει ακόμη και η στέρηση, η αυτοσυγκράτηση, η εγκράτεια, η αποχή από τις όποιες επιθυμίες. Εγκαταλείπει τα εγκόσμια και αυτοεκτοπίζεται στην έρημο της κεντροδυτικής Αυστραλίας για πάνω από τρία χρόνια. Εκεί συγχρωτίζεται με τις απομονωμένες φυλές της ερήμου. Γίνεται ένας από αυτούς στην προσπάθειά του να αποβάλει τον «άλλο εαυτό του», να αναστηθεί, να ξαναγεννηθεί, να εξαγνιστεί, να πετάξει από πάνω του ό,τι του τυραννούσε την ψυχή, ότι του προσέβαλε τη συνείδηση. Να δοκιμαστεί για τα κρίματά του, τις αστοχίες του. Έμαθε να ζει με τους ντόπιους, να παίρνει μέρος στο κυνήγι τους, να συμμετέχει στις πολυήμερες αποστολές εξαγνισμού τους στην έρημο, μακριά από τους καταυλισμούς. Έμαθε τη ντοπιολαλιά τους -την Pitjatjantjara- και απέκτησε τον σεβασμό των φυλάρχων και των ανδρών της φυλής. Εκεί γνώρισε και τους ντόπιους αρτιζάνους, τους μουσικούς και τους ζωγράφους, που δούλευαν τα χρώματα του περιβάλλοντος. Εκεί γνώρισε και τον μεγάλο Αβορίγινα καλλιτέχνη, τον διάσημο πλέον ζωγράφο Yannima Tommy Watson, κοντά στην πόλη της κεντρικής ερήμου, Alice Springs. Αργότερα τους καλλιτέχνες αυτούς ο Γιάννης θα τους αναδείξει, θα τους προστατεύσει και θα αγωνιστεί για τα δίκαιά τους.
Τα έργα των Αβοριγίνων καλλιτεχνών πωλούνται πανάκριβα στις μεγάλες γκαλερί του κόσμου.
(Πηγή: anampa)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου